-
Ostatnie wpisy
Archiwa
Category Archives: Komentarze do Tory
Poznawanie Boga…
Komentarz do parszy „Wajera”
(części „I_ukazał_(się)”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 18,1-22,24;
2Krl 4,1-37; 2P 2,4-11.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
Dla Własnego Dobra…
Komentarz do parszy „Lekh Le-Kha”
(części „Pójdź dla_siebie”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 12,1-17,27;
Iz 40,27-41,20; Rz 4,1-17.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
Przyczyny Zagłady Ludzkości
Komentarz do parszy „Noach” (części „Noach”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 6,9-11,32;
Iz 54,1-55,5; 1P 3,18-22.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
Na początku…
Komentarz do parszy „Bereszit” (części „Na_początku”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 1,1-6,8;
Iz 42,1-43,13; J 1,1-18.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
33 Parasza Bechukotaj (2016)
Parasza Bechukotaj (Wajikra/3Moj/Kpł 26,3-27,34) kończąca 3 Księgę Mojżeszową zawiera słowa Boga przekazane za pośrednictwem Moszego/Mojżesza i dotyczące 2 głównych zagadnień:
- ogólnych warunków Przymierza między Bogiem i Jego Ludem – błogosławieństw za posłuszeństwo i przekleństw za odstępstwo od Tory,
- przepisów dotyczących ślubów na rzecz Świątyni – poświęcania osób, domów, ziemi czy zwierząt na służbę Bogu, ofiarę lub do wykupienia.
48 Szoftim
Król Izraela.
W myśl Tory urząd królewski podlegał pewnym ograniczeniom. Po pierwsze król musiał być Izraelitą (Pwt 17:15). Następne ograniczenia związane są ze sferą materialną: władca nie mógł mieć zbyt wiele koni (Pwt 17:16 – należy to rozumieć że jego armia nie mogła być zbyt wielka – koń używany był głownie do celów militarnych nie zaś jako zwierzę gospodarcze), nie mógł mieć zbyt wielu żon oraz zbyt licznych bogactw. Miał zawsze pamiętać, że jego władza pochodzi od Boga i jego pomyślność jest wynikiem Bożego błogosławieństwa a nie materialnej potęgi.
32 Behar / 33 Bechukotai
Szemita.
Parsza przypadająca na ten tydzień opisuje jedną z najtrudniejszych rzeczy, którą człowiek na swojej drodze wiary powinien osiągnąć, czyli bezwzględną ufność Bogu. Rozważając historię ludzkości, począwszy od Adama, zawsze człowiekowi brakowało tej wiary, która pozwoliłaby mu być blisko swego Stwórcy. Jednak Bóg pragnie, aby każdy z nas o nią walczył i zabiegał.
W księdze Wajikra (III Mojżeszowa) 25;1-4 czytamy: Potem Pan powiedział do Mojżesza na górze Synaj: „Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą daję wam, wtedy ziemia będzie także obchodzić szabat dla Pana. Sześć lat będziesz obsiewał swoje pole, sześć lat będziesz obcinał swoją winnicę i będziesz zbierał jej plony, ale w siódmym roku będzie uroczysty szabat dla ziemi, szabat dla Pana. Nie będziesz wtedy obsiewał pola ani obcinał winnicy”
25 Caw
Myśl posłuszna Mesjaszowi.
Parsza Caw rozpoczyna się nakazem usunięcia popiołu który pozostał z ofiary całopalnej (Kpł 6:1-4). Termin ofiara całopalna używany w większości popularnych przekładów nie oddaje do końca istoty hebrajskiego słowa, które zapisał Mojżesz. Faktycznie ofiara ta ulega całkowitemu spaleniu na ołtarzu, jednak w oryginale hebrajskim znajdujemy słowo ola, które oznacza wstępowanie, wznoszenie się. Ofiara ta mogła być składana dobrowolnie, jednak tradycja Izraela podaje że wiązała się ona zawsze ze świadomością popełnienia błędu, uchybienia lub niesprostaniu Bożym wymaganią. Jedną z przyczyn składania całopalenia, zdaniem tradycji był grzech popełniony w myślach. Tak jak myśli unoszą się w naszych głowach tak woń tej ofiary miała unieść się przed Boga by uzyskać przebaczenie.
Człowiek z łatwością może odwrócić wzrok od gorszącego widoku, zakryć może uszy by nie słyszeć przekleństwa. Z większym wysiłkiem zapanuje by zamykać swe usta zanim wypowie nierozważne słowa. Ale myśli….
24 Wajikra
Ofiary.
Powierzchowny odbiór pierwszych rozdziałów księgi Kapłańskiej może wywoływać zgorszenie. Przeciętny moralista odbiera je przez pryzmat własnego światopoglądu. Cytowany tekst jawi mu się jako prymitywny archaizm. No bo jak można mieć upodobanie w tak krwawym procederze? Toteż gdy napotyka stwierdzenie „nie chciałeś ofiar krwawych…” (Hbr.10:5…). Bóg nagle zyskuje aprobatę. Staje się bliższy, rozumiały i bardziej ludzki. Pochopne wnioski mogą jednak postawić nas w niezbyt komfortowej sytuacji. Czyż mamy zrozumieć, że Bóg pojął swój błąd i nawrócił się? Przestał mieć upodobanie w tym co uprzednio ustanowił? Nazbyt pochopnie, ale nie do końca świadomie osądziliśmy Prawo i Prawodawcę. Wróćmy więc do początku.
22 Wajakel / 23 Pekudei
Plan Bożej Świątyni.
Złoto, srebro, miedź, karmazyn, purpura, bisior, skóry, drzewo akacjowe, oliwa, wonności i szlachetne kamienie (Wj. 35:4-9). Izrael zgromadził dar ofiarny dla Wiekuistego (Wj. 35:21-29). Zapotrzebowanie nie przekroczyło możliwości ludu (Wj. 36:5-7). W Bożym planie wszystko ma swoje miejsce, znaczenie i rolę. Nie ma potrzeby sporządzania projektu. Bóg sam wszystko zaprojektował. On sam uprzednio wyposażył lud we wszelkie środki (por.2Kor.9:8-9). Wybranych obdarował duchem mądrości i umiejętności (Wj. 35:31-36:2). Jest gotów dotrzymać obietnicy i zamieszkać pośród narodu (Wj 29:45-46). Wszystkie prace wykonano zgodnie z planem (Wj. 39:32,42-43). Mojżesz uczynił wszystko tak, jak zostało mu nakazane (Wj. 40:16,19,21,23,25,27,29,32). Namiot Zgromadzenia został wzniesiony (Wj. 40: 17), a chwała Pańska napełniła przybytek. Niechaj Imię Pańskie będzie Błogosławione.